Het woord logopedie bestaat eigenlijk uit twee Griekse woorden, logos (woord) en paideia (opvoeding). Dus eigenlijk kan je zeggen dat een Logopedist een spraakleraar is. Toch is een logopedist méér dan een spraakleraar, ze behandelen mensen die problemen hebben met uitspraak, taal, primaire mondfuncties, ademhaling en schrijf- en lees problemen. En deze categorieën zijn weer op te verdelen in een heleboel verschillende stoornissen.
Logopedisten zijn meestal werkzaam in de vrij vestiging, scholen, audiologische centra, ziekenhuizen, verpleeghuizen in instellingen voor verstandelijk gehandicapten.
In de leeftijd van de kleuter-, peuter- en basisschoolleeftijd worden veel kinderen behandeld voor articulatieproblemen, open mondgedrag, heesheid en stotteren. Sommige kinderen worden ook wel eens op oudere leeftijd nogmaals behandeld. Het gaat dan meestal om articulatie, afwijkend mondgedrag of stotteren.
Jongeren of volwassenen komen meestal terecht bij een logopedist met problemen zoals het verkeerd gebruik van je stem, stotteren, hyperventilatie of een tweede-taal probleem.
Soms zijn mensen in verband met hun gezondheid niet in staat om zelf naar de praktijk te komen. Dan biedt de logopedist diensten aan huis aan. Meestal is dit het geval nadat mensen een hersenbloeding hebben gehad en als gevolg daarvan afasie of dysartrie hebben gekregen.
Bij verstandelijk gehandicapten komt het spreken soms helemaal niet op gang, ook niet op latere leeftijd. In die gevallen wordt gewerkt met ‘Totale Communicatie’. Hierbij wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt het leren maken van gebaren, oogbewegingen, lichaamstaal en het aanwijzen van plaatjes om te kunnen communiceren (nonverbale communicatie). Van deze nonverbale communicatie wordt ook gebruik gemaakt bij mensen met motorische handicaps (bijvoorbeeld bij progressieve spierzieken) en afasiepatiënten.
Recente reacties